پرتال دانشگاه شهید صیاد نزاجا

پنجره ای کوچک به روی فنآوری روز دنیا

وقتی سایتی بوک مارک است یعنی چی؟

حتما خیلی از وبسایت ها هستند که چند روز یکبار یا حتی روزی چند بار به آن ها سر می زنید یا صفحاتی که علاقه به مطالعه آن ها دارید اما در زمانی که پیدایشان کرده اید وقت خواندن آن ها را ندارید و می خواهید بعدا مطالعه کنید. یکی از امکاناتی که مرورگر های اینترنت امروزی در اختیار کاربران قرار می دهند، بوکمارک کردن وبسایت ها و صفحه های وبی است که کاربر می خواهد زیاد از آن ها استفاده کند. در واقع بوکمارک کردن جمع کردن لینک های انتخابی کاربر با عنوان انتخابی کاربر در مرورگر مورد استفاده کاربر، یا در بعضی مرورگر ها، در حساب کاربری متصل به مرورگر است.
ممکن است بعضی از کاربران بخصوص کاربران فایرفاکس، صفحات مورد نظر را باز نگه دارند تا بعدا که دوباره مرورگر را باز می کنند همراه باز شدن مرورگر، صفحات نیز باز شوند. اما این کاربران باید دقت کنند که این کار باعث کند شدن اجرای مرورگر و در بعضی مواقع هدر رفتن ترافیک حساب اینترنت کاربر می شود. معمولا کسانی که این کار را می کنند با بوکمارک کردن صفحات میانه ای ندارند. یعنی در واقع این امکان را نمی شناسند.
چگونه یک صفحه وب را بوکمارک کنم؟
در اکثر مرورگر های معروف (مثل Google Chrome، Firefox، Internet Explorer و Opera)، با کلیک کردن روی علامت ستاره درانتهای نوار آدرس (در مرورگر های مختلف جای علامت ستاره کمی متفاوت است) یا اگر حوصله پیدا کردن ستاره را ندارید، فشردن Ctrl+D هنگامی که صفحه مورد نظر باز است، می توانید یک صفحه را بوکمارک کنید.



Bookmark

1. When referring to an Internet browser, a bookmark or electronic bookmark is a method of saving a web page's address. While using most browsers, pressing Ctrl + D will bookmark the page you are viewing. Users running Microsoft Internet Explorer can think of a bookmark as a favorite, which is what Microsoft uses to describe a bookmark.

2. When referring to the Internet and HTML, a bookmark link is another name for a named anchor.

Also see: Bookmarklet, Bookmarks bar, Browser, Favorite, Hotlist, Internet terms, Live bookmarks

۰۸ ارديبهشت ۹۶ ، ۰۵:۰۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهرداد کریمی علویجه

مقایسه دو متد get و post از فرم ها در html



بدون شک هر کسی که در حوزه وب فعالیت داشته با فرم های HTML کار کرده. وقتی شما اطلاعات شخصیتون رو در سایتی وارد می کنید و سپس دکمه submit رو می زنید در واقع اطلاعاتتون رو در یک فرم HTML قرار داده اید. فرم ها برای ارسال اطلاعات از مرورگر کاربر به سمت وب سرور استفاده می شوند.
برای مثال وقتی در سرویس Gmail وارد می شوید, نام کاربری و رمز عبورتان را در داخل یک فرم HTML وارد  می کنید و با انتخاب sign in , نام کاربری و رمز عبورتان را در قالب یک فرم HTML به وب سرور Google ارسال می کنید.
دو راه برای ارسال شدن فرم شما از مرورگر به سمت وب سرور وجود دارد که در HTML می توان با کمک مشخصه ی method آن را تعیین کرد.
<form method="POST"></form>
<form method="GET"></form>
زمانی که یک فرم submit می شود , یک درخواست HTTP که مسئول انتقال داده ها به وب سرور هست ایجاد می شود. این طور تصور کنید که HTTP زبان مشترک مرورگر شما و وب سرور است و نوع این درخواست HTTP به متد استفاده شده در فرم بستگی دارد.
اگر در فرم از متد GET استفاده کنیم , پارامترهای فرم کدگزاری شده و به همراه URL ارسال می شوند که این روش را "query string" می نامند. پارامترهای فرم هم میتواند هر چیزی باشد برای مثال ایمیل و رمز عبور برای ورود به یک سایت و یا نام و نام خانوادگی و رمز عبور برای ثبت نام در یک وب سایت که در شکل زیر مثالی برای حالت دوم در نظر گرفته شده است.


همانطور که می بینید پارامترهای فرم (regName,regFamily,regPass) به همراه مقادیرشان در انتهای URL اضافه شده اند. البته به هیچ وجه استفاده از متد GET برای فرم های ثبت نام یا ورود کاربر توصیه نمی شود که در ادامه بحث به دلیل استفاده نکردن از آن می پردازیم.
متد POST برخلاف متد GET , اطلاعات را در URL ارسال نمی کند بلکه آنها را در قالب بدنه درخواست HTTP  ارسال می کند و در نتیجه امنیت بالاتری نیز دارد. پس جز موارد خاص مانند فرم های جست و جو (کمتر از 10% فرم ها) در بقیه فرم ها از متد POST استفاده خواهیم کرد. در ضمن اگر متد فرم را مشخص نکنیم , مرورگر به طور پیش فرض از متد GET استفاده می کند.


برای دریافت پارمترهای فرم ارسالی می توان از آرایه های سوپرگلوبال POST و GET به صورت زیر استفاده کرد.
<?php 
if (isset($_POST['sub'])) {
    echo "username: ".$_POST['username']."<br/>";
    echo "password: ".$_POST['password'];
}
?>
<!DOCTYPE html>
<html lang="en">
<head>
    <meta charset="UTF-8">
    <title>Test Form</title>
</head>
<body>
    <form action="" method="post">
        username:<input type="text" name="username">
        password:<input type="text" name="password">
        <input type="submit" name="sub">
    </form>
</body>
</html>

مقادیر $_POST['username'] و $_POST['password'] به ترتیب مقادیر username و password را نمایش می دهند. در ادامه به تفاوت درخواست های POST و GET می پردازیم...
 

متد GET
  • به راحتی bookmark می شود.
  • در مرورگر کاربر cache می شود.
  • پارامترها در history کاربر به جا می مانند زیرا جزئی از URL هستند.
  • پارامترها را در قالب URL ارسال می کنند و معمولا تا حداکثر 2KB می تواند ارسال شود. ( بعضی سرورها تا 64KB را نیز پشتیبانی می کنند)
  • به سادگی قابل هک شدن هستند.
  • فقط کاراکترهای ASCII مجاز است.
  • دارای امنیت به شدت پایین می باشد.
  • برای ارسال داده های مهم اعم از رمز عبور , مناسب نیست.
  • امکان ارسال حداکثر 7607 کاراکتر  برای داده های بزرگ وجود دارد.
 
متد POST
  • Bookmark  نمی شود.
  • در مرورگر کاربر cache نمی شود.
  • در هنگام ارسال دوباره فرم (فشردن کلید F5) , مرورگر پیغامی را به کاربر نمایش می دهد مبنی بر ارسال و ثبت مجدد اطلاعات.
  • میتوان فایل آپلود کرد.
  • هک کردن آن مشکل تر است.
  • برخلاف کاراکترهای ASCII , داده های Binary هم مجاز است.
  • برای ارسال داده های مهم مناسب است.
  • متغیرهای ارسالی توسط این متد , در URL نمایش داده نخواهد شد.
  • امکان ارسال حداکثر 8MB  برای داده های بزرگ وجود دارد.
  دقت کنید که جز در شرایط خیلی خاص , در اکثر مواقع از متد POST استفاده کنید..

اما مقایسه :

برای ارسال اطلاعات فرمهای HTML از مرورگر کاربر به سرور از دو متد GET و POST که هر دو متعلق به پروتکل HTTP میباشند، استفاده می گردد. در زبان HTML برای تعیین اینکه از کدام متد استفاده کنیم، از صفت Method متعلق به المان Form استفاده می کنیم. این دو متد تفاوتهایی دارند که در جدول زیر بیان شده است یکی از این تفاوتها این است که متد GET ،اطلاعات ارسالی را به URL اضافه و ارسال می کند به مثال زیر توجه کنید:

<form name="form1" action="register.php" method="GET">

Name : <input type="text" name="fname" /><br>

Age : <input type="text" name="age" /><br>

<input type="submit" name="submit" value="SEND" />

</form>

فرم بالا شامل دو فیلد fname و age و یک دکمه با نام SEND می باشد این فرم اطلاعات خودش را به روش GET به صفحه register.php ارسال می کند. حال اگر فیلدهای fname و age را به ترتیب برابر Ali و 21 قرار دهیم و فرم را ارسال کنیم. شکل URL در نوار آدرس مرورگرتان به این صورت در می آید.

http://www. yourSite.com/register.php?fname=Ali&age=21

حال اگر فرم بالا را به روش POST ارسال کنیم URL ما به صورت زیر خواهد بود.

http://www.yourSite.com/register.php

ویژگی

متد GET

متد POST

استفاده از دکمه های BACK و Reload

بی اثر

ارسال دوباره اطلاعات (البته قبل از ارسال شدن دوباره اطلاعات مرورگر به کاربر هشدار میدهد)

Bookmark کردن

با زدن کلیدهای ctrl + D آدرس bookmark میشود.

قابلیت bookmark را ندارد.

قابلیت کش – Cache

کش میشود.

قابلیت کش را ندارد.

نوع رمزگذاری – Encoding

application/x-www-form-urlencoded

application/x-www-form-urlencoded

 

multipart/form-data

 

از multipart/form-data برای رمزگذاری داده های باینری معمولا هنگام آپلود کردن فایلها استفاده میشود. یعنی برای آپلود فایل از این نوع استفاده می کنیم.

ذخیره شدن در تاریخچه مرورگر – History

ردپای متد GET در تاریخچه مرورگر ذخیره میشود.

ذخیره نمیشود.

محدودیت در اندازه داده

متد GET اطلاعات خودش را به URL اضافه میکند. و از طرفی حداکثر اندازه URL میتواند 2048 کاراکتر باشد.

بدون محدودیت

محدودیت در نوع داده

فقط داده ی از نوع اسکی را پشتیبانی می کند.

بدون محدودیت. قابلیت ارسال داده های باینری را دارد.

امنیت

امنیت کمتری نسبت به POST دارد.از این متد برای ارسال اطلاعات حساسی مانند کلمه عبور استفاده نکنید.

نسبت به متد GET از امنیت بیشتری برخوردار است.پارامترهای ارسالی در تاریخچه مرورگر و در سیستم لاگ وب سرور ذخیره نمی شوند.

قابلیت مشاهده

اطلاعات در URL توسط همه قابل مشاهده است.

قابل مشاهده نیست.



HTTP Methods: GET vs. POST

The two most used HTTP methods are: GET and POST.

What is HTTP?

The Hypertext Transfer Protocol (HTTP) is designed to enable communications between clients and servers.

HTTP works as a request-response protocol between a client and server.

A web browser may be the client, and an application on a computer that hosts a web site may be the server.

Example: A client (browser) submits an HTTP request to the server; then the server returns a response to the client. The response contains status information about the request and may also contain the requested content.


Two HTTP Request Methods: GET and POST

Two commonly used methods for a request-response between a client and server are: GET and POST.

  • GET - Requests data from a specified resource
  • POST - Submits data to be processed to a specified resource

The GET Method

Note that the query string (name/value pairs) is sent in the URL of a GET request:

/test/demo_form.php?name1=value1&name2=value2

Some other notes on GET requests:

  • GET requests can be cached
  • GET requests remain in the browser history
  • GET requests can be bookmarked
  • GET requests should never be used when dealing with sensitive data
  • GET requests have length restrictions
  • GET requests should be used only to retrieve data

The POST Method

Note that the query string (name/value pairs) is sent in the HTTP message body of a POST request:

POST /test/demo_form.php HTTP/1.1
Host: w3schools.com
name1=value1&name2=value2

Some other notes on POST requests:

  • POST requests are never cached
  • POST requests do not remain in the browser history
  • POST requests cannot be bookmarked
  • POST requests have no restrictions on data length

Compare GET vs. POST

The following table compares the two HTTP methods: GET and POST.

  GET POST
BACK button/Reload Harmless Data will be re-submitted (the browser should alert the user that the data are about to be re-submitted)
Bookmarked Can be bookmarked Cannot be bookmarked
Cached Can be cached Not cached
Encoding type application/x-www-form-urlencoded application/x-www-form-urlencoded or multipart/form-data. Use multipart encoding for binary data
History Parameters remain in browser history Parameters are not saved in browser history
Restrictions on data length Yes, when sending data, the GET method adds the data to the URL; and the length of a URL is limited (maximum URL length is 2048 characters) No restrictions
Restrictions on data type Only ASCII characters allowed No restrictions. Binary data is also allowed
Security GET is less secure compared to POST because data sent is part of the URL

Never use GET when sending passwords or other sensitive information!
POST is a little safer than GET because the parameters are not stored in browser history or in web server logs
Visibility Data is visible to everyone in the URL Data is not displayed in the URL

Other HTTP Request Methods

The following table lists some other HTTP request methods:

Method Description
HEAD Same as GET but returns only HTTP headers and no document body
PUT Uploads a representation of the specified URI
DELETE Deletes the specified resource
OPTIONS Returns the HTTP methods that the server supports
CONNECT Converts the request connection to a transparent TCP/IP tunnel













۰۸ ارديبهشت ۹۶ ، ۰۴:۴۸ ۴ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهرداد کریمی علویجه

تگ doc type در html چیست و چه دستوراتی دارد؟


خیلی جالبه با این که تگ <!DOCTYPE> بسیار با اهمیت هست ولی در منابع فارسی بحث خاصی روی این تگ نشده !!!!!!!!! که در نوع خودش خیلی جالبه.؟  در واقع این مبحث راز طراحان حرفه ای ایران شده که من امروز می خوام اون رو فاش کنم 

معنی <!DOCTYPE> : نوع سند را معرفی می کنه (خوب یعنی چی ؟) یعنی به مرورگر می فهماند صفحه وبی که شما طراحی کردید از چه نوعی است (از چه سندی است) مثلا : html4 , html1 , html5 و …

کاربرد <!DOCTYPE> : خیلی خلاصه و مفید بخوام بگم ، این تگ باعث استاندارد شدن صفحه و نمایش یکسان صفحه در تمام مرورگر ها (Internet Explorer,Mozilla Firefox و …) خواهد شد.خوب اگه از خودتون می پرسید چطور ؟؟؟ باید بگم شما با قرار دادن تگ در سطر اول کد خودتون ،  در واقع به تمام مرورگر ها می فهمانید که نوع کد شما چی هست ، در این صورت مرورگر ها معمولا این صفحه را به یک شکل رندر می کنند (می خوانند).این تگ برای سئو هم موثر است ، در کل اگر می خواهید یک صفحه وب استاندارد بنویسید حتما این تگ را استفاده کنید.


با کلیک بر روی عکس آن را در اندازه واقعی ببینید


HTML 4.01 Strict

این نوع، اجازه گنجاندن نشانه گذاری های ساختاری و معنایی را میدهد ، اما شامل عناصر نمایشی و یا توصیه شده (مانند font) نمیشود . استفاده از فریم ها در این DTD امکان پذیر نیست.


HTML 4.01 Transitional

این نوع شامل تمامی نشانه گذاری های ساختاری و معنایی و همچنین عناصر نمایشی (مانند font) که استفاده از آن در DTD صریح توصیه نمیشود، می باشد  ، استفاده از فریم ها در این DTD امکان پذیر نیست. نویسنده تا حد امکان باید از DTD صریح (Strict) استفاده کند. اما اگر به پشتیبانی عناصر و خاصیت های نمایشی نیاز باشد ممکن است از DTD انتقالی(Transitional) استفاده کند .


HTML 4.01 Frameset

در این DTD همان قوانین HTML 4.01 Transitional برقرار است، اما اجازه استفاده از محتوای فریم داده شده است .


XHTML 1.0 Strict

این نوع شامل نشانه گذاری های ساختاری و معنایی است، اما شامل عناصر نمایشی و یا توصیه شده (مانند font) نمیشود و برای بیان دستور العمل های HTML  از CSS یا برگه های شیوه آبشاری استفاده میشود .  استفاده از فریم ها در این DTD امکان پذیر نیست. نشانه گذاری نیز باید همانند ساختار XML نوشته شود. اگر شما این DTD را انتخاب می کنید برای استفاده از آن، باید بدانید که برای تائید اعتبار صفحات وب به هیچ عنوان اجازه استفاده از تگ فونت و خاصیت هایی مانند عرض و ارتفاع در جداول و عنصر border بر روی تصاویر را ندارید و برای تصاویر مجبور به استفاده از خاصیت Alt هستید. تقریبا استفاده از تمامی خاصیت های نمایشی به نفع استفاده ی گسترده تر از CSS ، محدود شده است.


XHTML 1.0 Transitional

این نوع شامل نشانه گذاری های ساختاری و معنایی و عناصر نمایشی (مانند font) است ، استفاده از فریم ها در این DTD امکان پذیر نیست. نشانه گذاری نیز باید همانند ساختار XML نوشته شود. بازدید کنندگان شما ممکن است از مرورگرهای قدیمی استفاده کنند که نمی توانند CSS را به خوبی درک کنند. در این حالت می توانید از این DTD استفاده کنید .


XHTML 1.0 Frameset

این نوع همانند XHTML 1.0 Transitional است، اما اجازه استفاده از محتوای فریم را می دهد. از این  DTD زمانی استفاده کنید که می خواهید با  HTML پنجره مرورگر خود را به دو یا چند قسمت تفکیک کنید


XHTML 1.1

این DTD بک فرمول بندی جدید از XHTML 1.0 Strict است، در نتیجه در بسیاری از قواعد یکی هستند. این DTD به شما اجازه اضافه کردن ماژول خواهد داد.


انتخاب DOCTYPE

اگر شما در HTML مبتدی هستید میتوانید از HTML 4.01 Transitional استفاده کنید. این نوع در هنگام انجام اعتبار سنجی برای افراد مبتدی محدودیت های کمتری دارد . همچنین اگر مخاطبان شما از مرورگری استفاده میکنند که CSS (شیوه نامه های آبشاری) را پشتیبانی نمی کند این DOCTYPE  مناسب خواهد بود.

اگر شما می خواهید کدنویسی را یاد بگیرید، اما هنوز آمادگی یادگیری XHTML را ندارید میتوانید از  HTML 4.01 Strict استفاده کنید. در این DOCTYPE تمام خاصیت های نمایشی به برگه های شیوه آبشاری منتقل شده اند.


ساختار کلی HTML استاندارد :



اعتبار سنج های HTML به اعلام  DOCTYPE ( اعلام نوع سند ) نیاز دارند. اگر یک سند HTML شامل اعلام DOCTYPE نباشد، مرورگرها صفحات را در حالت Quirks رندر میکنند . وظایف DOCTYPE به شرح زیر است :

اول اینکه : هنگام انجام آزمون اعتبار سنجی HTML روی یک صفحه وب، اعلام < DOCTYPE!> به اعتبار سنج HTML اعلام میکند که از استاندارد کدام نسخه X)HTML) در کدنویسی صفحه استفاده شده  است. هنگامی که شما صفحه وب خود را اعتبارسنجی میکنید، اعتبار سنج HTML، کد ها را با توجه به استاندارد قابل انطباق چک کرده و پس از آن بخش هایی از کد را که در اعتبار سنجی رد شده، گزارش میکند  (کدهایی که سازگار نیستند).

دوم اینکه : به مرورگر میگوید که چگونه صفحات را در حالت استانداردهای قابل انطباق رندر کنند.

نکته : تگ  DOCTYPE باید با حروف بزرگ نوشته شود .

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">


بخش بعدی، که  html(برای XHTML) یا HTML خوانده میشود ، به نام عنصر ریشه سند اشاره دارد ، این اطلاعات برای مقاصد اعتبار سنجی گنجانده شده است، چرا که DTD ، به عنصر ریشه اشاره ای نمی کند.

<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">


در این بیانیه PUBLIC به مرورگر اطلاع میدهد که DTD یک منبع عمومی در دسترس است. اگر شما می خواهید زبانی خارج از مشخصات تعیین شده گسترش دهید، می توانید برای ایجاد یک DTD سفارشی تلاش کنید. این امر به شما اجازه تعریف عناصر سفارشی را می دهد و شما را قادر می سازد که با توجه به آن DTD، اعتبارسنجی کنید. در این مورد، شما باید کلمه PUBLIC  را به  SYSTEM تغییر دهید:


<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">


بخش بعدی به عنوان شناسه عمومی شناخته شده و اطلاعاتی در مورد صاحب یا سرپرست   DTD ارائه میکند . در این مثال ، W3C شناسه عمومی نشان داده شده است، بزرگ یا کوچک بودن حروف مهم نیست. در ادامه نیز شامل سطحی از زبان است که DTD به آن اشاره دارد (در این مثالXHTML 1.0) و زبان DTD ( نه محتوای صفحه ی وب) را شناسایی میکند. زبان به عنوان زبان انگلیسی یا EN تعریف شده است.

توجه داشته باشید که اگر DOCTYPE شامل کلمه SYSTEM  باشد، بخش شناسه عمومی حذف خواهد شد.


<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">


این دو با یکدیگر ، بخشی به نام شناسه رسمی عمومی (و یا FPI) تشکیل می دهند .

در نهایت، DOCTYPE شامل یک  URL است که به عنوان سیستم شناسه رسمی (FSI) شناخته شده و به محل DTD اشاره دارد:


<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN"
"http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">


تصویر زیر ساختار یک DOCTYPE  را شرح میدهد :




اگر اعلام DOCTYPE در سند وجود نداشته و یا نادرست باشد :

۱٫شما قادر نخواهید بود از اعتبارسنج HTML برای بررسی کدنویسی صفحه استفاده کنید. اعتبار سنجی HTML نیاز به اعلام  DOCTYPE دارد.

۲٫مرورگر در هنگام ارائه صفحات وب ، کدها را در حالت Quirks پردازش میکند.

۳٫ شیوه ها ممکن است طبق برنامه ریزی اجرا نشوند.

 سوئیچینگ DOCTYPE

روشی که در آن مرورگر وب، که اغلب محتوای یک صفحه را ارائه میدهد ، تحت تاثیر DOCTYPE تعریف شده، قرار میگیرد. استفاده از اعلام DOCTYPE صحیح، مهم است و در این شرایط مرورگر به حالت استاندارد سوئیچ میشود. مرورگرها از حالت های مختلف برای تعیین چگونگی ارائه یک صفحه وب استفاده می کنند:

حالت Quirks

در این حالت، مرورگر مشخصات قالب معمولی وب را به عنوان راهی برای جلوگیری از رندر ضعیف (و یا  به اصطلاح “شکستن” ) صفحاتی که با استفاده از روش های پیش پا افتاده ی اواخر سال ۱۹۹۰ نوشته شده است نقض میکند.حالت Quirks از مرورگری به مرورگر دیگر متفاوت است. در اینترنت اکسپلورر ۶ و ۷، حالت Quirks سند را به گونه ای نشان میدهد که در نسخه ۵٫۵ IE مشاهده شده است. در مرورگرهای دیگر، حالت Quirks شامل مجموعه ای از انحرافات است که تقریبا از حالت استاندارد گرفته شده است (توضیح در زیر).

حالت استاندارد

در این حالت، مرورگرها تلاش میکنند که اسناد را با توجه به مشخصات به طور دقیق تری مطابقت دهند.  (اما هنوز به این وابسته است که تا چه حد این استانداردها در مرورگر اجرا شود).

حالت تقریبا استاندارد

فایرفاکس، سافاری و اپرا (نسخه ۷٫۵ و بالاتر) یک حالت سوم نیز اضافه کرده اند ، که حالت تقریبا استاندارد شناخته شده است. این حالت اندازه ی عمودی سلول های جدول را به طور سنتی و نه با دقت پیاده سازی میکند ، همانطور که در مشخصات CSS2 تعریف می شود. (نسخه های اینترنت اکسپلورر ۶ و ۷ به حالت تقریبا استاندارد نیاز ندارد، چرا که آنها در حالت استاندارد مربوطه اندازه عمودی سلولهای جدول را با توجه به مشخصات CSS2 با دقت پیاده سازی نمی کنند ).

بسته به نوع DOCTYPE تعریف شده و سطح جزئیات موجود در داخل DOCTYPE (به عنوان مثال، آیا شامل شناسه عمومی می باشد یا خیر)، مرورگرهای مختلف،حالت های مختلفی از لیست بالا ایجاد می کنند. سوئیچینگ DOCTYPE به وظیفه مبادله یک DOCTYPE به دیگری و یا تغییر سطح جزئیات در DOCTYPE به منظور هم محور کردن یک مرورگر برای ارائه در یکی از حالت های Quirks ، استاندارد و یا تقریبا استاندارد اشاره دارد.  HTML5 این حالت را “حالت Quirks محدود شده ” می نامد.

 نکته: اعلام < DOCTYPE!> همیشه باید به اسناد HTML اضافه شود، به طوری که مرورگر بداند در انتظار چه نوع سندی باید باشد .

تفاوت بین  HTML 4.01 و HTML5 :

در HTML 4.01،اعلام < DOCTYPE!>  به یک DTD اشاره دارد ، زیرا HTML 4.01 بر پایه SGML است. DTD قواعدی برای زبان نشانه گذاری مشخص می کند، که به مرورگر ها اطلاع میدهد، محتوا را به درستی ارائه دهند. در HTML 4.01 سه نوع اعلام <DOCTYPE! > مختلف وجود دارد. در حالیکه در HTML5 تنها یک اعلام وجود دارد. HTML5 بر پایه SGML نیست،در نتیجه به یک مرجع DTD نیاز ندارد.

چه از HTML استفاده کنید و چه از XHTML ، این ۳ حالت DOCTYPE را می بینید:

  1. Strict ( صریح )
  2. Transitional ( انتقالی )
  3. Frameset



DOCTYPE HTML 4.01 tutorial

What is DOCTYPE?

Document Type Declaration or DOCTYPE declares which version of HTML is being followed by the document in question. Each version of HTML has its own set of rules, exclusions and inclusions. If an HTML document follows the rules specified in a particular version of HTML, then it is called valid HTML document. It is always a good practice to design valid HTML pages. An invalid HTML page, fails to be read properly by a search engine, causing it a unpopular website.

In HTML version 4, there are three types of DOCTYPES can be used : strict,transitional and frameset.

In this tutorial, we will discuss all these categories with adequate examples to help you to understand how to declare a doctype in an HTML page and how a valid HTML page looks like. We will also see how to check the validity of an HTML page. But before that, we will discuss the doctype itself, rather than categories of doctype.

DOCTYPE comes at the top of an HTML document. all other elements come after it. In an HTML page, doctype declaration can come once only.

Here is a graphical representation of different sections of a Doctype declaration:

Pictorial presentation of HTML DOCTYPE

Click here to see the enlarged image.

dtd diagram

Example of HTML doctype declaration

  1. <!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 Transitional//EN"  
  2. "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">  
  3. <html>  
  4. <head><title>w3resource tutorial</title></head>  
  5. <body>  
  6. <h1>we are learning html</h1>  
  7. <h2>we are learning html at w3resource.com.</h2>  
  8. <p>This section covers the introduction to html</p>  
  9. <p><a href="/index.php">Look here to get a list of the topics covered in  
  10. w3resource.com</a></p>  
  11. </body>  
  12. </html>  

In this example HTML code, at the top of the document, doctype is being declared.

We will see now, what are the different parts of the doctype means (each of the keywords mentioned in the left hand side of the : delimiter expresses a placeholder or field which may vary according to the declaration, and the description given on the right hand side of the : delimiter states about what does that field or place in the doctype declaration mean):

">HTML : This indicates the top level element type declared in the Doctype declaration.

Since this is an HTML document, so the top-level element is <html>.

PUBLIC : This indicates whether the identifier is a publicly accessible object (PUBLIC) or a system resource (SYSTEM) such as a local file or URL. HTML/XHTML DTDs are specified by PUBLIC identifiers, where as XML DTDs can be PUBLIC or SYSTEM.

- : A plus symbol indicates that the organization name that follows is ISO-registered. A minus sign indicates the organization name is not registered. The IETF and W3C are not registered ISO organizations and thus use a "-".

W3C : This is the "OwnerID" - a unique label indicating the name of the entity or organization responsible for the creation and/or maintenance of the DTD referenced by the DOCTYPE. The IETF and W3C are the two originating organizations of the official HTML/XHTML DTDs.

DTD: This is the "Public Text Class" - the type of object being referenced. There are many different keywords possible here, but in the case of an HTML/XHTML DTD, it is "DTD" - a Document Type Definition.

HTML 4.01 Transitional : This is the "Public Text Description" - a unique descriptive name for the public text (DTD) being referenced. If the public text changes for any reason, a new Public Text Description string should be created for it.

EN : This is the "Public Text Language"; the natural language encoding system used in the creation of the referenced object. It is written as an ISO 639 language code (uppercase, two letters.) HTML/XHTML DTDs are usually (always?) written in English ("EN".)

URL : This is the optional explicit URL to the DTD being referenced.

HTML 4.01 strict doctype

Description

This is strict version of HTML 4.01 doctype. HTML 4.01 Strict Doctype does not allow presentational attributes to be written within HTML Elements.It also does not support inclusion of Frames.

Example of HTML 4.01 strict doctype

<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 strictl//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">

HTML 4.01 strict doctype declaration does not allow frameset, target link to be included in the HTML document.

HTML 4.01 transitional doctype

Description

HTML 4.01 Transitional is a derivative of HTML 4.01 Strict doctype declaration, allowing users to use certain elements and attributes which are not allowed to be used in strict doctype.

<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/transitional.dtd">

This is a doc type declaration for transitional doctype declaration.

HTML 4.01 frameset doctype

HTML 4.01 Frameset is a derivative of HTML 4.01 Transitional doctype declaration, allowing users to use frames. In an HTML document using Frameset doctype, body element is replaced by frameset element.

Here is how you can declare a frameset doctype in an HTML document.

Example of HTML 4.01 frameset doctype

<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01 Frameset//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/frameset.dtd">

HTML 4.01 Validation

Description

If your HTML document contains HTML codes according to the rules specified by w3c, then your HTML document is called as a valid HTML document.

w3resource always encourage you to write valid HTML codes. Infact all the pages of w3resource.com are valid xhtml 1.0 pages.

There are several ways to check if your HTML code is valid.

If you search using "w3c validation ", it takes you to the validation service offered by w3c. There are three ways to check if your HTML code is valid in w3c validation service.

1) You can provide the url of your HTML document.

2) You can directly input the HTML code to be validated.

3.) You can upload the HTML file and check validation

w3c validation service not only checks if your HTML code is validated, but also offers suggestions to rectify if any portion of your HTML code is not satisfying the validation.


۲۷ فروردين ۹۶ ، ۰۴:۰۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهرداد کریمی علویجه

شناخت جامع از ویروس shortcut و راههای از بین بردن آن

ببینید تا زمانی که از ویندوز سون استفاده نمیشد خیلی از ویروسها برای انتقال خود از فلش مموری از فایلهای Autorun.inf استفاده میکردند ولی بعد از آمدن ویندوز ویستا و سون با وجود تنظیمات پیشفرض ویندوز دیگه یه جورایی استفاده از فایلهای Autorun برای تکثیر ویروسها بی فایده شد . چون در تنظیمات پیشفرض این ویندوزها با دابل کلیک بر روی درایو فلش مموری دیگر این فایل شما رو به سمت ویروس هدایت نمیکنه و ویروس سیستم شما رو آلوده نمیکنه . در نتیجه ویروسهای جدید از روشهای دیگری استفاده کردند که علاوه بر ویندوزهای قدیمی بر روی ویندوزهای جدید هم کار کنه . ویروسهای Shortcut ویروسهای مختلفی هستند . و نمیشه یک روش حذف برای همشون ارائه داد .


به عنوان یک کاربر ویندوز تقریبا همه ما با ویروس شورتکات مواجه شده ایم. ویروسی که بر اساس ویکی پدیا یک بدافزار است که در فایل های اساسی سیستم ذخیره می شود. این ویروس در نگاه اول چندان مشکل زا به نظر نمی رسد و در اغلب موارد با بی توجهی از کنار آن عبور می کنید؛ چون تصور می کنید که شورتکات فقط و فقط یک شورتکات است! اما به مرور زمان تاثیر این ویروس در بخش های مختلف سیستم نمودار می شود. کم کم تمام فایل ها و فولدر های سیستم متاثر از ویروس Shortcut به شورتکاتی جداگانه تبدیل می شوند و حتی دستگاه های متصل به سیستم نیز به این ویروس آلوده خواهند شد. بنابراین بهترین راه برای خلاص شدن از شر این ویروس شناسایی سریع آن و سپس استفاده از ترفندهای حذف همیشگی ویروس شورتکات از سیستم است


روش کار این ویروسها به اینگونه هست که ابتدا یک فولدر در فلش مموری شما ایجاد کرده و تمامی اطلاعات شما رو درون اون کپی میکنه و بعد اون فولدر رو مخفی میکنه . بعدش یک فایل Shortcut در ریشه فلش شما قرار میده و Icon اون رو به شکل درایو فلش مموری در میاره . پس شما عملا در حالت عادی در فلشتون جز یک Shortcut که به شکل درایو هم هست چیز دیگری نمیبینید . شما با اجرای اون فایل Shortcut به سمت اون فولدر مخفی که تمام اطلاعات فلشتون در اون قرار داره هدایت میشید پس به هدف خود میرسید اما در کنار انجام چنین کاری فایل ویروس هم یک بار بطور نامحسوس اجرا میشه و کار خودش رو انجام میده و به این صورت هم شما به هدفتون میرسید و هم سازنده ویروس به هدفش رسیده است . حتما با این ویروس آشنا هستید. این ویروس به صورت خودکار بر روی فلش شما میانبر هایی (Shortcut) ایجاد می کند و داده های اصلی موجود در فلش را پنهان می کند. متاسفانه بسیاری از کامپوتر هایی که در مراکز عمومی مانند دانشگاه و … وجود دارند این ویروس را دارند و با یک بار زدن فلش به آن ها فایل های شما پنهان خواهند شد.


ویروس شورتکات ویروس کم حجم و مزاحمی است که اغلب در کامپیوتر های شخصی موجود بوده و باعث میشود فایل های موجود در آن درایو به صورت شورتکات نشان داده شوند. 


ویروس shortcut یکی از آن ویروس های دردسرساز و مزاحم است که علاقه فراوانی به نفوذ در فلش مموری ها و کارت های حافظه دارد. تروجانی که مسبب این اتفاقات است Trojan.Win32.VBKrypt.cvcu نام دارد.

آموزش حذف ویروس شورتکات Shortcut از فلش مموری

اگر شما قوی ترین آنتی ویروس دنیا را هم روی سیستم خودتان داشته باشید نمی توانید اثر ویروس شورتکات را از بین ببرید و فقط می تونید خود ویروس shortcut رو از بین ببرید و جلوی انتشار بیشترش رو بگیرید پس خود شما باید اطلاعات فلش مموری را بازگردانی کنید.

انواع و اقسام ویروس شورتکات

به طور کلی در ویندوز ۷ ، ۸ و ویندوز ۱۰ بر اساس محل قرارگیری سه نوع ویروس شورتکات وجود دارد:

ویروس شورتکات درایو

این ویروس کل درایو قابل حمل را تحت تاثیر خود قرار داده و همان طور که از نام آن مشخص است یک شورتکات از درایو می سازد. این درایو نه تنها فلش مموری یا USB بلکه می تواند هارد اینترنال یا اکسترنال باشد. این تروجان زمانی وارد سیستم می شود که درایو قابل حمل را وارد کنید. بلافاصله بعد از ورود دستگاه فایل ها طبقه بندی می شوند تا شورتکات مربوطه ساخته شود. مسلما  بعد از ساخته شدن شورتکات تنها راه برای باز کردن درایو کلیک روی شورتکات است. با کلیک روی ویروس شورتکات عوامل مخرب خارج شده و نتیجه آن در آینده می تواند جاسوسی اطلاعات موجود در کامپیوتر شما باشد.

ویروس شورتکات فایل

این ویروس از فایل برنامه های نصب شده شورتکات می سازد، زمانی که ویروس خارج شود صدمات زیادی را به فایل مربوط به برنامه وارد می کند و به صورت خودکار تکثیر خواهد شد.

ویروس شورتکات فولدر

این ویروس فایل های مختلف موجود در فولدر را طبقه بندی کرده و از آن ها یک شورتکات می سازد. ویروس شورتکات فولدر نسبت به دو نوع دیگر چندان خطرناک نیست؛ اما با هر بار باز کردن شورتکات ویروس در محیط کامپیوتر پخش می شود. به علاوه می تواند اطلاعاتی را به صورت خودکار داخل فولدر آپلود کند یا تغییرات خاصی را انجام دهد.



راههای حذف این ویروس از سیستم شما به دو راه بدون نرم افزار و با نرم افزار انجام خواهد شد :


بدون نرم افزار :


شما با دستور زیر میتونید فایلهای موجود ( از جمله ویروس ) رو در فلش مموری خودتون از حالت مخفی خارج کنید بعد با استفاده از windows explorer و ساختار درختی آن فلش مموری خودتون رو باز کنید . میبینید که جدا از فایل Autorun.inf و چند فایل دیگه ، یک فولدر هم وجود داره . اون فولدر رو باز کنید اطلاعات فلش مموری شما در اون فولدر ریخته شده . اطلاعات و فایلهاتون رو به مسیر مورد نظر خودتون انتقال بدید و فایلهای Autorun.inf ، desktop.ini و دیگر فایلهای که تا به حال در فلشتون دیده نمیشد و الان دارید میبینید و همچنین فایل Shortcut رو از ریشه درایو حذف کنید ( هرگز روی Shortcut دابل کلیک نکنید ) . اضافه کنیم که این روش تنها زمانی بصورت پایدار ویروس رو از فلش مموری حذف میکنه که سیستم شما آلوده به این ویروس نباشه ، در غیر این صورت دوباره ویروس به فلش شما انتقال پیدا میکنه و باز روز از نو روزی از نو )
دستور کامند به شکل زیر هستش :


*:
Attrib –s –h /s /d

و به جای * نام درایو مد نظرتون (فلش مموری) رو میگذارید ، مثلا اگر فلش مموری شما در درایو G قرار داره به اینصورت مینویسید:


G:
Attrib –s –h /s /d

راهکار دوم  دستی :


۱.     ابتدا آنتی ویروس بر روی کامپوترتان نصب کنید و فلش را اسکن کنید

۲.     فلش را باز کرده و همه فایل های میانبر را پاک کنید

۳.     در تیظیمات پوشه ویندوز (Folder options) گزینه Show Hidden System Files and Folders را فعال کنید

۴.     بر روی Start کلیک کرده و در کادر پایینی CMD را وارد کنید و Enter بزنید

۵.     در صفحه مشکی که باز می شود متن زیر را تایپ کنید. فقط دقت کنید که حرف G را با نام درایو فلش در کامپیوتر خودتان عوض کنید.

attrib -H -S G:\*.* /S /D /L

۶.     حال فلش خود را باز کنید و خواهید دید که فایل ها و فولدر های شما سر جایشان قرار دارند.

 

آموزش تصویری به عنوان راهکار سوم :



انواع این ویروس

ویروس Shortcut دو نوع است، نوع اول که فراگیرتر است فلش درایو را تبدیل به یک Shortcut می کند و نوع دوم فایل ها و پوشه ها را Shortcut می کند.

نوع اول که حاصل کار یک تروجان است همه فایل ها و پوشه ها را در یک پوشه مخفی قرار می دهد و برای دستیابی به آن پوشه یک Shortcut از اسم فلش درایو ایجاد می کند (تصویر زیر). برای دسترسی به فایل ها و پوشه هایتان به جز کلیک کردن روی این Shortcut راه چاره دیگه ای ندارید و با این کار ویروس شروع به نصب نرم افزارهای مخرب و جاسوسی می کند و مهمتر از همه ممکن است اطلاعات مالی شما را هم به سرقت ببرد.

پاک کردن ویروس Shortcut

نوع دوم این ویروس که ترکیبی از تروجان و کرم است از هر فایل و پوشه شما یک Shortcut ایجاد کرده و پوشه ها و فایل های اصلی را مخفی می کند (تصویر زیر). برای دستیبابی به پوشه ها و فایل هایتان راهی به جز کلیک بر این Shortcut ها نخواهید داشت و با این کار ویروس خود را تکثیر و شروع به نصب نرم افزارهای مخرب می کند و ممکن است اطلاعات مالی شما را نیز به سرقت ببرد.

پاک کردن ویروس Shortcut

بهترین راه برای جلوگیری از آلوده شدن به این ویروس

متاسفانه ، اکثر آنتی ویروس ها قادر به شناسایی این تروجان نیستند و بهترین کار این است که روش زیر را دنبال کنید.

•    فلش را از طریق اتوران یا مای کامپیوتر باز نکنید.

پاک کردن ویروس Shortcut

•    فلش را از طریق نوار اکسپلورر باز کنید یا حرف اختصاص داده شده به فلش را در آدرس بار تایپ کنید.

 

پاک کردن ویروس Shortcut

 

راهکارهای فوق برای جلوگیری از آلوده شدن به این ویروس  هستند.

 

اما ممکن است کامپیوتر شما آلوده نشده باشد ولی یک فلش آلوده را به سیستم متصل کرده باشید و متوجه Shortcut بودنش شوید. برای حل مشکل فلش باید راهکار زیر را مرحله به مرحله انجام دهید.
۱) با زدن دکمه ترکیبی استارت منو + R به طور همزمان پنچره Run را باز کنید.

پاک کردن ویروس Shortcut

۲) در قسمت Open عبارت «cmd» را تایپ کنید.

پاک کردن ویروس Shortcut

۳) با تایپ حرف اختصاص داده شده به درایو یا فلش به مسیر درایو بروید. (فرض کنید حرف اختصاص داده شده به درایو L باشد باید تایپ کنید l: و اینتر را بزنید).

پاک کردن ویروس Shortcut

۴) ابتدا دستور زیر راتایپ کنید (اگر با پیغام File not found – autorun.inf مواجه شدید، مرحله ۵ نیازی نیست و مستقیم به مرحله شش بروید).
attrib -s -r -h -a autorun.inf
۵) سپس دستور زیر تایپ کنید.
erase /q/s/f autorun.inf
۶) در آخر نیز این دستور را تایپ کنید.
attrib -s -r -h -a *.* /d /s

توجه کنید که بین دستورات یک فاصله قرار دارد و بین علامت منفی (-) و حروف بعد از آن فاصله ای وجود ندارد. برای اینکه در اجرای دستورات اشتباه نکنید بهتر است دستورات را کپی کرده و در cmd آنها را Paste کنید و سپس اینتر را بزنید.

بعد از اجرای این دستورات فایل های داخل پوشه در یک پوشه بی نام در درایو ظاهر می شوند و می توانید Shortcut درایور را حذف کنید و اطلاعات داخل فایل بی نام را Cut و در جای مناسب مثلا صفحه اصلی فلش پیست کنید.

این توضیحات ضروری نیستند و اگر باعث سردر گمی شما می شوند آنها را نادیده بگیرید و فقط در جهت بالا بردن اطلاعات شما هستند
attrib خواص فایل را با توجه به مولفه های بعد از آن نمایش یا تغییر می دهد
– برای کم کردن خاصیت استفاده می شود.(ما از این دستور برای حذف خصوصیات مد نظرمان استفاده کردیم)
+ برای اضافه کردن خاصیت استفاده می شود.
s یعنی فایل مخفی سیستمی
r یعنی فایل فقط خواندنی
h یعنی فایل مخفی
a یعنی فایل آرشیو
/d یعنی فولدرها هم برای اجرای دستور در نظر بگیر
/s یعنی تمام فایل های مسیر فعلی و تمام فایل های زیر شاخه مسیر فعلی را برای اجرای دستور در نظر بگیر
erase پاک کردن یک فایل یا بیشتر
/s همان معنی در دستور قبلی را دارد و تمام زیرشاخه ها را برای پاک کردن فایل مورد نظر جستجو می کند
/q بدون پرسیدن سوال آیا مطمئن هستید اقدام به پاک کردن فایل موردن نظر می کند
/f فایلی که فقط خواندی باشد هم مجبور به پاک شدن می کند

روش حذف با استفاده از نرم افزار :


روش های حذف ویروس شورتکات از ویندوز ، ۷ ، ۸ و ۱۰

اولین کار برای حذف این ویروس مراقبت از فایل های متاثر از ویروس شورتکات می باشد. به این منظور باید:

  1. autoplay یا نمایش خودکار دستگاه های ورودی مثل USB را غیرفعال کنید.
  2. برای باز کردن فولدر، درایو یا فایلی که هم اکنون شورتکات آن ساخته شده است روی آن دوبار کلیک نکنید. این کار فقط باعث گسترش ویروس شورتکات خواهد شد. در عوض روی آن راست کلیک کرده و با انتخاب گزینه Explore اطلاعات را بدون پخش کردن ویروس بررسی نمایید.

بعد از مراقبت از فایل ها برای پیشگیری از صدمات بیشتر مطابق با روش های زیر برای حذف ویروس شورتکات از کامپیوتر خود اقدام نمایید:

حذف ویروس شورتکات با برنامه UsbFix

UsbFix نرم افزار رایگانی است که با استفاده از آن می توانید تمام دستگاه های آلوده به ویروس شورتکات نظیر دوربین، موبایل، کامپیوتر و …را اسکن کنید. این برنامه با بیش از ۵ میلیون بار دانلود یکی از مورد اعتماد ترین برنامه های کم حجم و سبک برای پاک کردن ویروس شورتکات می باشد.

برخی از قابلیت های برنامه:

  • Vaccinate: با این گزینه فایل autorun.inf جدیدی در دستگاه های قابل حمل ایجاد می شود که از ورود و تکثیر ویروس شورتکات جلوگیری می کند.
  • Repair: با این گزینه فایل های آسیب دیده را تعمیر کرده و یا فایل های مخفی شده را مشاهده نمایید.
  • Back-Up: برای بک آپ گیری از اطلاعات پیش از نابود کردن ویروس شورتکات کاربردی است.

نحوه استفاده از UsbFix:

  1. برنامه را دانلود کنید
  2. USB، هارد اکسترنال و… که حاوی ویروس شورتکات هستند را وصل کنید
  3. برنامه UsbFix را اجرا نمایید
  4. روی Deletion کلیک کنید تا ویروس حذف شود و سپس سیستم را ری استارت نمایید

از بین بردن ویروس شورتکات با ابزار پاک کردن تروجان ها

ابزار پاک کردن تروجان ها یک کد اختصاصی است که با استفاده از ویروس شورتکات به طور کلی حذف می شود. در این روش استفاده از فایل fixfolder.vbs پیشنهاد می شود. فیکس فولدر یک برنامه ساختاری حاوی یک لوپ می باشد که قادر است فولدر شورتکات را شناسایی نماید و آن را با فولدر اصلی جایگزین کند.

استفاده از ابزار پاک کردن تروجان ها

توسط اسکریپ زیر خاصیت تمامی فولدر های درایو از جمله مخفی شدن آنها که توسط ویروس شورت کات مخفی شدن به حالت عادی خود باز می گردد.

اسکریپت Fixfolder & Trojorm tool را دانلود و داخل درایو ویروسی کپی کنید. آن را انتخاب نمایید و سپس روی آن راست کلیک نمایید تا با برنامه نوت پد و یا هر برنامه ویرایشگر کد دلخواهتان باز شود. در اسکریپت مربوطه کاراکتر H را پاک کرده و نام درایو ویروسی را جایگزین کنید.

پس از جایگزین کردن نام درایو ctrl + s را برای ذخیره کردن تغییرات بزنید و فایل جدید را اجرا کنید.

بازیابی فایل های اصلی با برنامه WinRAR

تجربه ثابت کرده است فایل های ویروس شورتکات بلافاصله بعد از باز کردن درایو، فایل یا فولدر ویروسی شده به حالت فشرده در می آیند تا از دید ما مخفی شوند. بنابراین هرگاه یک فلش مموری آلوده به سیستم وصل شود هیچ گاه متوجه نخواهید شد مگر از قبل بدانید چگونه بصورت ایمن به محتویات یک فلش داریو ویروسی دسترسی پیدا کنید.

نرم افزار WinRAR اجازه فشرده شدن را به بدافزارها و ویروس ها نمی دهد و بنابراین ابزار مناسبی برای بازیابی فایل های اصلی می باشد.

برای حذف ویروس شورتکات سیستم خود با استفاده از نرم افزار WinRAR مطابق زیر عمل کنید:

  1. WinRAR را باز کنید تا در آن فایل های خود را مشاهده نمایید
  2. تمام فایل های مدنظرتان را انتخاب کرده، روی آن ها راست کلیک کنید و گزینه  Add Files to Archive را انتخاب نمایید. سپس یک نام نظیر USB Drive Backup.rar انتخاب کنید تا آرشیو جدیدی از تمام فایل های ویروسی ساخته شود
  3. از طریق آیکن Computer سیستم درایو ویروسی شده را باز کنید. در این درایو آرشیو ساخته شده را خواهید دید. روی آن راست کلیک کرده و Cut را انتخاب کنید. آرشیو را جایی ذخیره کنید که مطمئن باشد
  4. Computer  را مجددا باز کنید و این بار روی درایو ویروسی راست کلیک کرده و Format و سپس Quick Format را انتخاب کنید. نهایتا آرشیو ساخته شده را از حالت فشرده خارج کنید تا به درایو مربوط برگردند

پاک کردن ویروس شورتکات با فایل Kill Amvo Virus USB

Kill Amvo Virus USB یک فایل VBScript است که طوری کد نویسی شده است که کل سیستم را اسکن می کند و قادر است در ۳۰ ثانیه فایل های ویروسی را پیدا و حذف نماید. توجه کنید که این فایل یک نرم افزار نیست؛ بلکه یک اسکریپت از پیش برنامه ریزی شده و کد نویسی شده است که قادر است فایل های ویروس شورتکات را از بین ببرد.

تنها کاری که باید انجام دهید دانلود این اسکریپت خارج کردن از حالت zip و سپس اجرا آن است. اسکریپت به صورت خودکار کار خود را انجام خواهد داد. حین انجام فرآیند از بین بردن ویروس شورتکات هر ۵ دقیقه یک بار پنجره ای نمایش داده می شود که فقط باید روی OK کلیک کنید.

از بین بردن ویروس شورتکات سیستم با دستور CMD

CMD همان خط فرمان ویندوز است. خطی میانبر که معمولا خروجی آن انجام عملیات مختلف در ویندوز را ساده تر و سریع تر می کند. برای حذف ویروس شورتکات از طریق CMD به روش زیر عمل کنید:

USB یا فلش مموری ویروسی را به سیستم وصل کنید

از طریق منو استارت Run را و سپس داخل پنجره ای که باز می شود cmd را تایپ کنید

کد زیر را در پنجره ای که باز شد وارد کنید:

ATTRIB -H -R -S /S /D G:\*.*

کاراکتر G را مطابق با نام درایو USB خود تغییر دهید.

در این کد Attrib مربوط به attribute، کاراکتر H برای ظاهر کردن فایل های مخفی در درایو، R برای ساخت پن درایو، S برای جلوگیری از ملحق شدن فایل های USB به سیستم شما و G نیز همان طور که گفته شد همان نام درایو USB خواهد بود که باید مطابق با سیستم شما عوض شود.

از بین بردن ویروس شورتکات با فایل bat

فایل bat یک فایل کدنویسی شده است که حاوی اسکریپت های قابل فشرده سازی می باشد. این فایل دقیقا مثل VBScript اگر اجرا شود کار خاصی انجام می دهد و ویروس شورتکات را غیرفعال می سازد.

برای حذف ویروس شورتکات با استفاده از فایل bat:

  1. نرم افزار نوت پد را باز کنید
  2. کد زیر را در برنامه پیست کرده و از مسیر  Save As -> All Files -> .bat extension آن را با پسوند .bat ذخیره کنید.

@echo off attrib -h -s -r -a /s /d G:*.* @echo complete
در این کد کاراکتر G باید با نام  درایو جایگزین شود.

از بین بردن ویروس Shortcut کامپیوتر از طریق رجیستری ویندوز

از طریق رجیستری ویندوز می توان بررسی کرد آیا ویروس شورتکات وارد سیستم شده است و اگر وارد شده آن را به طور کلی حذف کرد.

برای ورود به ریجستری Task Manager را باز کنید. روی تب Processes کلیک کنید، exe. را پیدا کرده و سپس End Process را انتخاب کنید.

پنجره Run را با کلید Win + R باز کنید. regedit را تایپ نمایید تا وارد Registry Editor شوید.

مسیر HKEY_CURRENT_USER / Software / Microsoft / Windows / CurrentVersion / Run را به ترتیب طی کنید و به دنبال کلید رجیستری odwcamszas بگردید. سپس آن را Delete کنید.

پاک کردن ویروس شورتکات با جسجتو حذف فایل های مخرب VBS از پوشه Temp ویندوز

حال ممکن است برخی از اسکریپت های ویورس شورت کات در همین پوشه جای گفته باشند و نیاز باشد شما به صورت دستی به دنبال آنها بگردید و فایل های مخرب را حذف نمایید ، توجه کنید که پاک کردن همه فایل های این پوشه نیز آسیبی به سیستم شما نمیزند و ممکن است در حین پاک کردن برخی از فایل ها به دلیل استفاده آنها توسط سیستم با خطا فایل غیر قابل حذف مواجه شوید که در این مواقع از فایل مورد نظر (از طریق گزینه skip) رد شوید

  1. برای شروع run را در استارت منو تایپ و گزینه مورد نظر را باز کرده و %temp% را در آن تایپ کنید. اینتر را بزنید تا فولدر فایل های موقت باز شود.
  2. در این فولدر به دنبال فایل های  vbs. بگردید و سپس آن را دیلیت کنید
  3. مجددا Run را باز کنید و این بار  msconfig را تایپ نمایید. به تب Startup بروید. و تیک گزینه nkvasyoxww.vbs این قسمت قرار برداید و تغییرات را ذخیره کنید.

حذف کامل ویروس شورتکات فلش مموری و ویندوز با ابزار Shortcut Virus Remover

Shortcut Virus Remover ابزار کاربردی دیگری است که برای حذف همیشگی ویروس شورتکات در سیستم به کار می رود. این ابزار هم دقیقا مثل اسکریپت های دیگری است که با اجرا آن می توان فعالیت ویروس شورتکات را متوقف نمود.



۲۲ فروردين ۹۶ ، ۱۶:۳۲ ۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهرداد کریمی علویجه

بازگویی مطالب اضافی در مورد نوار پیشرفت

کد ساخت نوار پیشرفت همراه با توضیحات لازم

با سلام خدمت شما دوستان در این پست شما میتونید کد نوار پیشرفت (progress bar ) رو دریافت کنید سعی کردیم برای شما توضیحات تکمیلی درباره این ابزار رو بیان کنیم تا بتونید تا حدودی این ابزار رو ویرایش کنید پس در ادامه مطلب همراه ما باشید …

پیش نمایش

شما با دیدن فایل های کمکی زیر می توانید آموزشتان را تکمیل کنید:

فایل تصویری اول

فایل تصویری دوم


برای اینکه این کد رو بهتر توضیح بدیم به سه قسمت تقسیم میکنیم قسمت کد های جاوا اسکریپت , سی اس اس و اچ تی ام ال

کد زیر که یک تکه کد جی کوئری میباشد باید در قالب شما و در قسمت هد شما یعنی بعد از تگ < head >یا قبل از < /head > قرار گیرد لطفا این کد را ویرایش نفرمایید
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
<script type="text/javascript" src="http://dl.1learn.ir/admin/posts/greenpb/jquery.min.js"></script>
    <script>
        $(function() {
            $(".meter > span").each(function() {
                $(this)
                    .data("origWidth", $(this).width())
                    .width(0)
                    .animate({
                        width: $(this).data("origWidth")
                    }, 1200);
            });
        });
</script>
این کد زیر را نیز باید در قسمت هد قالب خود مانند حالت بالا قرار دهید حالا برای ویرایش این ابزار شما باید به نکات زیر توجه کنید
در خط سوم شما میتوانید مقدار 450 را هر مقدار دلخواه خود وارد کنید این مقدار طول کل ابزار شما میباشید که در مواقعی کاربردی است که ابزار دراز یا کوتاه میباشید و شما میخواهید متناسب با مکان خود آن را ویرایش کنید
نکته دوم ان است که شما میتوانید با عوض کرن مفدار 20 در خط ششم عرض ابزار خود را نیز تنظیم کنید
و نکته سوم اینکه برای فاصله دادن از سمت های بالا راست چپ و پایین به ابزار خود مقدار های عددی موجود در خط 8 را ویرایش کنید
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
<style>
        #green{
             width: 450px;
         }
        .green {
            height: 20px;
            position: relative;
            margin: 5px 0px 5px 0px;
            background: #555;
            -moz-border-radius: 25px;
            -webkit-border-radius: 25px;
            border-radius: 25px;
            padding: 7px;
            -webkit-box-shadow: inset 0 -1px 1px rgba(255,255,255,0.3);
            -moz-box-shadow   : inset 0 -1px 1px rgba(255,255,255,0.3);
            box-shadow        : inset 0 -1px 1px rgba(255,255,255,0.3);
        }
        .green > span {
            display: block;
            height: 100%;
               -webkit-border-top-right-radius: 8px;
            -webkit-border-bottom-right-radius: 8px;
                   -moz-border-radius-topright: 8px;
                -moz-border-radius-bottomright: 8px;
                       border-top-right-radius: 8px;
                    border-bottom-right-radius: 8px;
                -webkit-border-top-left-radius: 20px;
             -webkit-border-bottom-left-radius: 20px;
                    -moz-border-radius-topleft: 20px;
                 -moz-border-radius-bottomleft: 20px;
                        border-top-left-radius: 20px;
                     border-bottom-left-radius: 20px;
            background-color: rgb(43,194,83);
            background-image: -webkit-gradient(
              linear,
              left bottom,
              left top,
              color-stop(0, rgb(43,194,83)),
              color-stop(1, rgb(84,240,84))
             );
            background-image: -moz-linear-gradient(
              center bottom,
              rgb(43,194,83) 37%,
              rgb(84,240,84) 69%
             );
            -webkit-box-shadow:
              inset 0 2px 9px  rgba(255,255,255,0.3),
              inset 0 -2px 6px rgba(0,0,0,0.4);
            -moz-box-shadow:
              inset 0 2px 9px  rgba(255,255,255,0.3),
              inset 0 -2px 6px rgba(0,0,0,0.4);
            box-shadow:
              inset 0 2px 9px  rgba(255,255,255,0.3),
              inset 0 -2px 6px rgba(0,0,0,0.4);
            position: relative;
            overflow: hidden;
        }
        .green > span:after, .animate > span > span {
            content: "";
            position: absolute;
            top: 0; left: 0; bottom: 0; right: 0;
            background-image:
               -webkit-gradient(linear, 0 0, 100% 100%,
                  color-stop(.25, rgba(255, 255, 255, .2)),
                  color-stop(.25, transparent), color-stop(.5, transparent),
                  color-stop(.5, rgba(255, 255, 255, .2)),
                  color-stop(.75, rgba(255, 255, 255, .2)),
                  color-stop(.75, transparent), to(transparent)
               );
            background-image:
                -moz-linear-gradient(
                  -45deg,
                  rgba(255, 255, 255, .2) 25%,
                  transparent 25%,
                  transparent 50%,
                  rgba(255, 255, 255, .2) 50%,
                  rgba(255, 255, 255, .2) 75%,
                  transparent 75%,
                  transparent
               );
            z-index: 1;
            -webkit-background-size: 50px 50px;
            -moz-background-size: 50px 50px;
            -webkit-animation: move 2s linear infinite;
               -webkit-border-top-right-radius: 8px;
            -webkit-border-bottom-right-radius: 8px;
                   -moz-border-radius-topright: 8px;
                -moz-border-radius-bottomright: 8px;
                       border-top-right-radius: 8px;
                    border-bottom-right-radius: 8px;
                -webkit-border-top-left-radius: 20px;
             -webkit-border-bottom-left-radius: 20px;
                    -moz-border-radius-topleft: 20px;
                 -moz-border-radius-bottomleft: 20px;
                        border-top-left-radius: 20px;
                     border-bottom-left-radius: 20px;
            overflow: hidden;
        }
 
        .animate > span:after {
            display: none;
        }
 
        @-webkit-keyframes move {
            0% {
               background-position: 0 0;
            }
            100% {
               background-position: 50px 50px;
            }
        }
 
    </style>
و در پایان کد زیر را در هر مکان از قالب یا پست های خود که دوست دارید استفاده کنید فقط به نکات زیر توجه کنید
در قطعه کد دوم هر مقداری را که در خط سوم قرار دادید همان مقدار را نیز برای این کد در خط دوم وارد کنید این به آن خاطر است که برخی از سیستم های وبلاگ دهی مشکل ایجاد میکنند لذا با این کار قطعا این مشکل برطرف خواهد شد
و نکته پایانی و مهم تر از همه اینکه مقدار درصد پیشرفت را در خط چهارم به جای مقدار 50 وارد کنید

1
2
3
4
5
6
7
<!-- طراحی توسط یک لرن http://www.1learn.ir-->
<div id="green" style="width:450px;">
<div class="green animate">
<span style="width: 50%"><span>
</div>
</div>
<!-- طراحی توسط یک لرن http://www.1learn.ir-->

۱۹ فروردين ۹۶ ، ۱۰:۲۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهرداد کریمی علویجه